Mijn poes is geel, mijn vader blauw. Wat gek, denk ik, hoe kan dat nou? Mijn poes is rood, mijn vader groen. Wat leuk, denk ik, dat kan ik doen met verf.
Van de Zweedse kusten met hun rotsige eilanden heb ik diverse schilderijen gemaakt. Zo is er een schilderij van de zonsondergang bij de Zweedse westkust waar zelfs het oranje koel aandoet.
De eilanden bij de Zweedse oostkust lijken drijvende tennisballen bij windstil weer. Het drieluik laat zien dat de eilanden op versteende beesten lijken.
zweedse roots niet rots maar roots 50 x 40 cm>
Oostzee 126 X 104 cm
Zweedse oostkust 150 X 100 cm
Scherenkust 150 X 50 cm
Backen 130 X 85 cm
Hallarna 100 X 50 cm
Grönhögen 50 X 50 cm
Ankerplaats 50 X 50 cm >
Skog
250 X 125 cm
v>
Den bla skog 125 X 100 cm
Röd skogs 144 x 97 cm
Blauwe boom 125 X 85 cm
Zweden van onderaf gezien
102 x 137 cm
Land van de hjortrons 1
125 X 85 cm
Land van de hjortrons 2
131 X 93 cm
Bla Jungfru
98 X 70 cm
Lick hamn is een ankerplaats tussen de rotsen iets ten zuiden van Vastervik. Als we daar voor anker liggen bedenk ik mij dat de rotsen daar al eeuwen liggen en ze mij ook lang zullen overleven. Ik denk dan over de fabel die mijn moeder mij vertelde om uit te leggen hoelang de eeuwigheid duurt.
"Er was een hoge rots. Eens in de 100 jaar komt er een vogeltje langs die zijn snavel scherpt aan het gesteente. Als de rots helemaal afgesleten is, is er 1 seconde van de eeuwigheid voorbij."
Toen ik dat hoorde hoopte ik dat een 'eeuwig leven' ook een fabel was.